Hoe kan het ook anders? Ik moest natuurlijk iets schrijven over culturele rituelen rondom rouw. En om dan maar meteen met de deur in huis te vallen: hoe gaan Joodse mensen eigenlijk om met verlies en rouw?
Wat ik bijzonder vind, is dat er na een overlijden veel aandacht is voor het belang van goede zelfzorg. Als je intens verdrietig bent over het verlies van een geliefde, dan krijg je binnen de Joodse gemeenschap vanzelfsprekend volop de gelegenheid om verdrietig te zijn. Gedeelde smart (verdriet) is namelijk halve smart.
Maar bovenal moet je blijven eten. Er is genoeg ruimte voor tranen, maar eet een ei met wat zout. Je moet namelijk aansterken, om de zware last van het verlies te kunnen dragen.
Mijn studiegenoot Rolf Deen beschrijft uitgebreid die belangrijke rol die voedsel na een overlijden inneemt in zijn boek; “Is er eten na de dood?” Eten geeft troost en samen eten helpt bij rouw.
Want als je de dood van dichtbij meemaakt, heb je nu eenmaal krachtvoer nodig.
